Ruim 6 weken is er thuisonderwijs verzorgd in Nederland. Respect nogmaals voor alle leerlingen, ouders en de leerkrachten zelf! Over het algemeen genomen gaat het thuisonderwijs verzorgen best goed. Daarmee laat ik de leerlingen in moeilijke thuissituaties even buiten beschouwing. Daar kan niet genoeg aandacht en zorg naar uit gaan. Ik hoop vooral dat deze crisis nog eens dubbel en dwars laat zien dat het onderwijs, alle jeugdzorginstellingen en gemeentes de samenwerking voorop moeten stellen. Dat nog duidelijker wordt: Wie heeft de regie en wie neemt verantwoordelijkheid? Alleen hiermee kunnen we slagen halen voor deze kwetsbare kinderen.
Na de meivakantie gaan de scholen deels weer open. Veel mensen hebben zorgen over mogelijke leerachterstanden. Er is al discussie over de citotoetsen in juni. En dan? Dan signaleren we eventueel te weinig groei. Hup, op naar de zomerschool en de druk op deze groep leerlingen nog eens extra opvoeren? Of extra bijles voor de kinderen van de ouders met de centen? Hoezo kansenongelijkheid bevorderen…
Leervoorsprong
De groep leerlingen die momenteel thuis zit wordt nu al de ‘coronageneratie’ genoemd. Zij missen belangrijke momenten van onderwijs wordt er gezegd. Hier hebben ze de rest van hun leven last van. Slaan we hier niet een beetje in door? Juist nu er een kans ligt om de ‘harde’ kant van het onderwijs wat onderliggender te maken? Hebben wij het ook niet altijd over de flexibiliteit van kinderen? Onder ‘normale’ omstandigheden hoor ik menig leerkracht voor het eind van een schooljaar vaak zuchten. De reden? De lesmethode is al uit en nu moeten de leerlingen nog aan het werk gehouden worden.
Op dit moment missen de kinderen niet eens onderwijs. Ze krijgen het aangeboden. Weliswaar door hun ouders maar ze krijgen het. Het onderwijsveld kan door de huidige techniek voor 85% de vorderingen van leerlingen digitaal volgen. Hierin laat ik de belmomenten, videoconferences, dus contactmomenten tussen leerkracht en leerling, buiten beschouwing. Ik geloof dus niet in leerachterstanden. Ik geloof vooral in leervoorsprong. Wat leren onze kinderen wel niet in deze crisis? Volgens mij kunnen we allemaal concluderen dat deze tijd ons en onze kinderen ontzettend veel leert. Met name dat niets vanzelfsprekend is. Dat ook wij ons moeten aanpassen aan de gegeven omstandigheden. Dat vraagt flexibiliteit, creativiteit, incasseringsvermogen, samenwerking, reflectie, feedback geven/ontvangen en humor. Wow!! Dat leren deze kinderen nu. Met een intensiteit die gigantisch is. Impact voor de rest van je leven!
Hoe gaat het?
De belangrijkste vraag die er wat mij betreft ligt wanneer de kinderen weer naar de scholen toe mogen is: Hoe gaat het met jou? Hierop volgen vragen als: Hoe heb jij deze periode ervaren? Wat heeft het met jou gedaan en wat doet het nog steeds met jou? Waar heb je behoefte aan de komende periode en wat kan de school/juf/meester/klasgenoten hierin voor jou betekenen? Het sociaal emotioneel welbevinden van de kinderen is bij een mogelijke herstart het allerbelangrijkste. Hoe gaan we om met het weerzien van onze klasgenoten en de groepscohesie hierin? Dit zijn aspecten die wat mij betreft ver voor het ‘harde’ (rekenen, taal, enz.) leren staan. Dit vraagt een X-periode de grootste aandacht. Ik geloof dat het ‘harde’ leren vanzelf volgt als we de volle aandacht besteden aan het eerste. De door ons geroemde ‘flexibiliteit’ van kinderen gaat ons hierin helpen. Neem daarin het juiste gebruik van de techniek (ICT-middelen) die ons in deze crisis nu faciliteert. Als de scholen straks weer open zijn met echte leerkrachten. Dan zie ik beter onderwijs dan voor deze crisis met een mooiere balans in het ‘zachte’ en het ‘harde leren.
