Na een vakantieperiode volgen de artikelen over een nieuwe start, nieuwe ideeën, nieuwe ontwikkelingen en initiatieven elkaar in rap tempo op. Mooi, die nieuwe energie en voortkomend uit goede bedoelingen, maar daar doe ik (los van de hernieuwde zin om weer aan de slag te zijn) vandaag niet aan mee.
Als Spijtenburg zijnde hebben we een duidelijk toekomstgericht verhaal waar we in geloven. Wel kijken we naar zaken die we kunnen verbeteren. Soms moeten we ook gewoon leren van fouten. ‘Fouten maken’ is nooit een populair thema of nog erger, het bespreken van fouten. Een kwetsbare opstelling kan immers – onterecht - voor ‘zwak’ worden aangezien.
Iedereen die ooit Tom Peters heeft gelezen weet: fouten maken moet! Mits je er iets mee doet, anders kun je niet vooruit. Wanneer je handelt vanuit de beste bedoelingen kun je het niet verkeerd doen. Dat betekent echter niet dat een opdrachtgever altijd tevreden is met de uitkomst. En dat is wel waar we naar streven: 100% tevredenheid.
In de zomer heb ik de tijd genomen om het afgelopen jaar de revue te laten passeren. Met name één specifieke situatie waar de opdrachtgever niet tevreden was over het proces (los van de outcome). In dit traject hebben we én naar eer en geweten gehandeld en is de uitkomst uiteindelijk succesvol geweest. Maar toch, nu terugkijkend, begrijp ik de ontevredenheid van de opdrachtgever.
Kritisch beschouwd hebben we ons te veel opgesteld als opdrachtnemer en te weinig als gelijkwaardige gesprekspartner waarbij we de regie (en communicatie) meer naar ons toe hadden moeten trekken. Zonder een goede afstemming is er het risico van werken aan de verkeerde dingen. Dan is het niet meer relevant of je dat met hart en ziel doet, vanuit de goede bedoelingen.
Wij zijn een bedrijf met een goed verhaal, met goede mensen (kundig en bevlogen) maar ook een bedrijf dat in teamverband aan intervisie doet omdat we als professionals en als mensen willen groeien. We innoveren, zijn vooruitstrevend en daarbij maken we (heel soms) ook fouten. Gelukkig maar.
