De term GGZ (Geestelijke Gezondheid Zorg) is een bekende in Nederland. De verslavingszorg is een onderdeel van de GGZ. Als wij over verslavingszorg praten, dienen wij de rol van verslavingsarts KNMG niet te vergeten. De functie van verslavingsarts KNMG bestaat al ruim 12 jaar en toch blijkt dit voor sommigen een geheel onbekend terrein. Ik wil jullie graag meenemen in mijn verhaal.
In 2007 is de opleiding tot verslavingsarts (Master in Addiction Medicine), bij NISPA van start gegaan, een wetenschappelijk instituut verbonden aan de Radboud UMC te Nijmegen. De opleiding duurt twee jaar en heb ik als zeer intensief ervaren. Ik ben van de tweede lichting MiAM. Ik ben in het schooljaar 2009-2010 gestart.
Waarom heb voor ik dit specialisme gekozen?
Voordat ik in 2009 met de MiAM opleiding startte, wist ik eerlijk gezegd niet zoveel over dit beroep en sowieso heel weinig over verslaving als entiteit en dat dit zo ingewikkeld zou zijn.
Tot op heden heb ik geen enkele spijt heb van mijn keuze, want ik vind mijn beroep erg leuk, uitdagend en dynamisch. De afwisseling die je dagelijks meemaakt is zeer interessant. De patiëntenpopulatie kent uitgebreide problematiek op meerdere gebieden, waarbij men geholpen wilt worden. Je bent dus niet een arts die zich alleen met een specialisme bezighoudt, zoals meer gebruikelijk is bij de meeste specialismen binnen de geneeskunde. Als verslavingsarts moet je breed denken en dus een bredere belangstelling hebben, meer holistisch zogezegd. Naast de verslavingsproblematiek spelen somatische aandoeningen, psychosociale of maatschappelijke problemen ook een belangrijke rol.
Zowel binnen de klinieken als ambulant maak je soms complexe of ingrijpende casussen mee en dan moet je goed onderscheid kunnen maken en prioriteiten kunnen stellen. Je kan in jouw rol als arts meehelpen om de individuele casus vorm te geven. Hiermee bedoel ik dat op het ene moment je in jouw rol zit als verslavingsarts, maar op het andere moment neem je een meer somatische, psychologische of psychiatrische rol op je. Daarnaast vervul je ook een sociaal maatschappelijke rol.
Uiteraard hoef je niet bang te zijn om al deze taken volledig over te nemen, want je werkt in een team met diverse disciplines, maar je dient wel in staat te zijn om mee te kunnen denken en gesprekken in goede banen te kunnen leiden, bijvoorbeeld omdat je regiebehandelaar bent bij een casus. Elke casus binnen de verslavingszorg is uniek en over het algemeen schuilt achter elke casus een apart en ingrijpend (levens)verhaal.
10 jaar later
Toen ik 10 jaar geleden begon met de opleiding vertrouwden cliënten mij niet meteen en wilden ze niet het achterste van hun tong laten zien. Ik nam hen dat niet kwalijk, maar ik toonde juist begrip en empathie. Ze waren wantrouwend en dachten dat ze opnieuw in de steek gelaten zouden worden en ‘over enkele maanden komt toch weer een nieuwe arts’ meenden ze. Dan moeten zij hun verhaal opnieuw vertellen.
Inmiddels zie ik velen van hen al 10 jaar lang. Een ruime meerderheid vertrouwt mij inmiddels met hun (levens)verhalen. Ik probeer een luisterend oor te bieden en empathisch te blijven. Want de meesten van hen hebben niemand anders dan de hulpverleners.
De veelzijdigheid van mijn beroep spreekt mij enorm. Ik ben apetrots als een patiënt met volle tevredenheid de kliniek verlaat en de behandeling, in de kliniek of ambulant, bij een patiënt goed aanslaat.
