Tik in google eens voor de gein ‘kandidatenmarkt’ in, of ‘trends in werving en selectie’ en je wordt bedolven onder de nieuwste marketingtechnieken, softwareprogramma’s, ‘thing’s a recruiter need to know!’, ‘whitepapers’, ‘softskills’ etcetera. De lijst aan tips, trucs en inzichten is eindeloos. Sterker nog: werving en selectiebureaus zouden niet nodig zijn: “je kunt zonder! Én bespaart ook nog eens 90% aan wervingskosten!” Dat ‘klinkt bijna te mooi… en’ – dat raad ik ten zeerste aan: lees goed en dan kom je tot het besef: - ‘dat is het dus ook!’
"Dat mensen zelf aan het roer staan en heel bewust zelf (mogen) kiezen waar ze hun talenten en ambities
willen inzetten is alleen maar een gezonde ontwikkeling."
Kandidatenmarkt? Dat is het al lang.
Werving en selectie is – en het kan geen kwaad om eens een tegengeluid te laten horen – (óók) een vak, een ambacht. ‘Maar Carlo: het is een kandidatenmarkt geworden!’ Dan zeg ik: “Dat is het al lang - en dat is maar goed ook”. Dat mensen zelf aan het roer staan en heel bewust zelf (mogen) kiezen waar ze hun talenten en ambities willen inzetten is alleen maar een gezonde ontwikkeling. Daarmee zeg ik niet dat tekorten in onderwijs en zorg een goede ontwikkeling zijn – zeker niet! Maar het biedt ook kansen: ‘ja de markt is over de tijd veranderd en we moeten ons steeds aanpassen’, maar dat maakt ook dat mensen misschien juist wel voor die andere sector kiezen – kunnen gaan kiezen’. Waar het eerst niet mogelijk was, omdat er vaker meerdere passende kandidaten waren – waardoor het moeilijk(er) was van sector te wisselen.
"Overstappen naar een andere sector kan nu makkelijker, want de nood is hoog."
Kijken naar competenties
Dat overstappen naar een andere sector kan nu makkelijker, want de nood is hoog. En dat geeft andere inzichten, want ‘men’ (opdrachtgevers, recruiters, bureaus) kijken nu meer naar de beschikbare competenties. Zoals het hoort, zeg ik dan hardop. Om met opdrachtgevers de mogelijkheden van kandidaten te bespreken die ze misschien eerst niet eens zouden bespreken. En met kandidaten verder te kijken dan de professionele omgeving die ze al kennen.
Binden van kandidaten
Die verkenningstocht vraagt van de recruiters om kennis van de markt, van competenties, het vraagt gesprekstechnieken en vaardigheden om grenzen te verleggen. Dat vraagt om specifieke kennis en vooral ook hard werken. Dat is een vak, of zoals je wil: een ambacht. En die bureaus die altijd al veel tijd en energie staken in kandidaten - zoals Spijtenburg - dát zijn de bureaus die intrinsiek al werken vanuit de nieuwe inzichten. Dat is winst voor zowel kandidaten als ook voor opdrachtgevers (want die bureaus die binden kandidaten). En natuurlijk werken die bureaus – zoals de onze – met nieuwe software en recruiting tools en assesments (etc) maar ze beseffen ook dat het vak in de kern niet is veranderd. Dát zijn de bureaus van het tegengeluid. Of zoals een verzekeringskantoor terecht stelde (en met enige jaloezie ‘leen’ ik hun slogan): “als je maar lang genoeg gewoon blijft – wordt je vanzelf bijzonder”.
